Koncert na wielką orkiestrę
Tadeusz A. Zieliński omawiając ostatni etap twórczości Grażyny Bacewicz [Tadeusz A. Zieliński, Spotkania z muzyką współczesną, Kraków 1974], doceniając nowatorstwo ulotnych Pensieri notturni z 1961 roku, skonstatował: Właściwym jednak żywiołem Bacewiczówny jest nadal co innego: duże, solidne, „bartokowskie” formy, agresywny dynamizm w rozwijaniu akcji muzycznej, wirtuozeria i rozmach, a zarazem precyzja i kunszt w rozplanowaniu konstrukcji […]
VII Kwartet smyczkowy
VII Kwartet smyczkowy powstał w 1965 roku, który w życiorysie kompozytorki zaznaczył się wieloma twórczymi osiągnięciami. Spod jej pióra wyszły wówczas m.in. VII Koncert skrzypcowy, II Kwintet fortepianowy, Musica sinfonica in tre movimenti oraz Divertimento na orkiestrę smyczkową. Siódmy i ostatni kwartet Grażyny Bacewicz jest jednym z najświetniejszych w jej twórczości przykładów zastosowania „techniki czysto brzmieniowej” […]
Oberek na skrzypce i fortepian
Spośród wielu drobnych utworów na skrzypce i fortepian, w jakie obfituje twórczość Grażyny Bacewicz, największą popularność zyskał Oberek nr 1, skomponowany w 1949 roku. Żywy, wpadający w ucho temat, powracający wielokrotnie w dalszym przebiegu, przykuwa uwagę od początku do końca. Nie bez znaczenia jest także aspekt wirtuozowski kompozycji, znakomite zespolenie partii skrzypiec i fortepianu. Oberek […]
Pożądanie (balet)
Piszę całowieczorowy balet ku czci Picassa — za jego wiedzą i aprobatą. Za podstawę do libretta scenarzysta wziął sztukę teatralną Picassa, jednak bardzo od niej odchodzimy. Ta niezbyt ciekawa sztuka jest tylko pretekstem. Powstaje zupełnie nowy utwór. W projekcie: na scenie zupełnie nowe rzeczy i nowe potraktowanie tańca. Tytuł roboczy: „Pożądanie”. Takie informacje Grażyna Bacewicz […]
Trio na obój, harfę i perkusję
W dorobku twórczym Grażyny Bacewicz są trzy tria skomponowane na różne zestawy instrumentów, ale w każdym z nich znajduje się obój. Pierwsze Trio na obój, skrzypce i wiolonczelę powstało w 1935 roku. Ten trzyczęściowy utwór otrzymał II nagrodę na Konkursie Kompozytorskim Towarzystwa Muzyki Polskiej w 1936 roku i do dziś cieszy się dużym zainteresowaniem wśród […]
V Sonata na skrzypce i fortepian
Popularność IVSonaty na skrzypce i fortepian, utworu, który od momentu prawykonania w 1950 roku uznawany jest za jedno z najwybitniejszych dzieł kompozytorki, przyćmiła znaczenie kolejnej, zarazem ostatniej kompozycji w tym gatunku – V Sonaty na skrzypce i fortepian. V Sonata powstała w 1951 roku, w czasie znaczonym takimi dziełami, jak choćby IV Kwartet smyczkowy, II Symfonia czy IV Koncert na […]
Koncert na altówkę
W 7 numerze czasopisma „Ruch Muzyczny” z 1975 roku ukazał się wywiad Krzysztofa Lisickiego z wybitnym polskim altowiolistą Stefanem Kamasą. Artysta odsłania w tym wywiadzie kulisy powstania Koncertu na altówkę i orkiestrę Grażyny Bacewicz: Idea zwrócenia się do któregoś z polskich kompozytorów z prośbą o skomponowanie utworu na altówkę nurtowała mnie od 1953 roku.[…] Poza […]
In una parte na orkiestrę
W 1967 roku Grażyna Bacewicz otrzymała zamówienie z Kuby na utwór instrumentalny, który miał być wykonany w Hawanie w 1968 roku, podczas Festiwalu Muzyki Współczesnej. Wraz zamówieniem przyszło zaproszenie na koncert. Artystka zapaliła się do wyjazdu, o czym świadczą jej listy pisane do brata, Witolda, mieszkającego wówczas w Stanach Zjednoczonych. Do podróży jednak nie doszło. Prawykonanie, […]
Esquisse na organy
W 1966 roku wybitny francuski organista Jean Guillou zamówił u Grażyny Bacewicz krótki utwór na organy. Znakomity muzyk, wychowanek Konserwatorium Paryskiego, w którym jego nauczycielami byli Marcel Dupré, Maurice Duruflé i Olivier Messiaen, pragnął do swoich recitali włączyć utwory nowe, wyłamujące się niekiedy z uświęconej wielowiekową tradycją estetyki muzyki organowej. Sam Guillou, wykonujący muzykę od […]
10 Etiud na fortepian
Grażyna Bacewicz, zapytana w 1960 roku przez Stefana Kisielewskiego, które ze swoich utworów fortepianowych ceni najbardziej, odpowiedziała: II Sonatę i 10 Etiud. Ten ostatni cykl powstał w 1956 roku i niedługo po prawykonaniu został uznany za naturalną kontynuację tradycji Chopina i Szymanowskiego, ale także Liszta, Debussy`ego, Bartóka i Prokofiewa. Pierwsza wykonawczyni tych utworów, Regina Smendzianka, tak […]